بازآفرینی اسطوره گیل گمش در شعر عبدالوهاب البیاتی

چکیده مقاله

پژوهش حاضر می­کوشد با روش بررسی متن ادبی و تحلیل محتوای آن، چگونگی حضور اسطورة گیلگمش و شیوه­های فراخوانی و به کارگیری آن شخصیت را در سرودة­ «مرثیّة إلی عائشة» از «عبدالوهاب البیاتی» (1926-1999) مورد بررسی و نقد قرار دهد؛ زیرا این شاعر کوشیده برای اصالت بخشی به سروده و پوشیده­تر و ادبی­تر کردن متن، با بهره­گیری از شگرد نقاب، بیانی نمادین و سمبولیک داشته باشد و از رهگذر اسطورة گیلگمش و انکیدو مراد خویش را غیر مستقیم به مخاطب القا نماید. دخالت­دهی اسطورة یادشده در متن شعری، این فرصت را به بیاتی داده است تا متنی منسجم و در هم تنیده به نمایش بگذارد. در دیگر سوی چنین استنباط می­شود که هدف اصلی شاعر از کاربست این اسطوره در آن سروده، بیان مسألة سیاسی ـ اجتماعی و به چالش کشیدن آن باشد. آنچه را که در سرودة شعری شاهدیم این است که بیاتی معادل گیلگمش و عائشه معادل انکیدو قرار گرفته­اند و به نقش آفرینی می­پردازند.