نقد و تحلیل نمایشنامه مخبأ رقم ۱۳ محمود تیمور بر اساس نظریه زبان بنیاد پل کاستانیو

چکیده مقاله

ضربان های گفت  و گویی واحدهای  بنیادین کنش فکری و زبانی هستند که عناصر اصلی متن نمایش نامه های جدید را تشکیل می دهند. این واحدهای زبانی امکان ظهورگسست و تغییرات آنی را در معنا ایجاد کرده و اهداف مورد نظر را تحقق می بخشند. در این پژوهش سعی  شده است با روش توصیفی تحلیلی و بهره گیری از نظریه زبان بنیاد پل کاستانیوکه تلفیقی از مطالعات زبان و سبک شناسی درام است، انواع گوناگون ضربان های گفت وگویی و کارکردهای متنوع آن  را در نمایش  نامه  ی پناهگاه شماره 13 محمود تیمور ، مورد بررسی قرار گیرد.  نتایج پژوهش نشان می دهد که در گفتمان این نمایش نامه به دلالت های زبانی و فرا زبانی توجه عمده ای شده  است و  نویسنده ضربان های گفت وگویی  را در سطوح گسترده ای به کار  برده است. ترجیع بند پردازی  پربسامد ترین تکنیک گفتاری است  و از حذف، مکث و قطع  که از دیگر تمهیدات زبانی  هستند  به عنوان عاملی برای شخصیت پردازی ، فضاسازی، گره افکنی و  کشمکش   استفاده شده است.