نظری سبکشناختی در رساله ای عرفانی

چکیده مقاله

از میان نسخه های فراوان کتابخانة گرانبهای استاد دکتر اصغر مهدوی، رسال ة عرفانی ارزشمندی است به زبان فارسی و به گمان بسیار از سده های پنجم یا ششم که به دلیل افتادگیهای آغاز و انجام و به دست نرسیدن نسخة دیگری ازآن، نه نام خود رساله شناخته است و نه نام نویسندة آن. بررسی این رساله که به گمان بسیار بازنوشت مجالس پیری عارف است و از گونة گفتار نوشتهای صوفیانه، نشان می دهد که گوینده عارفی دانشمند بوده است از گونة کسانی چون احمد غزالی و عین القضات همدانی که افزون بر آگاهی بسیار از قرآن و حدیث و علوم شریعت با سلوک صوفیانه و تجربه های عارفانه نیک آشنا بوده و آن چه می گفته از سر تجربه و آزمودگی بوده است . در این مقاله به معرفی گسترده تر این رساله همراه با بازنمایی پاره ای از ویژگیهای زبانی آن پرداخته شده است . این ویژگیهای زبانی و ... بسیار کهن می نمایند و این گمانه را که این متن از سدة پنجم یا ششم است قوت می بخشند و گاه مانند فراوانی واژگان و ترکیبات عربی اندکی تازه تر می نمایند و آن را با متون سدة هفتمی نزدیک می سازند.