| نویسندگان | رضا روحانی |
|---|---|
| نشریه | گوهر گویا |
| نوع مقاله | Full Paper |
| تاریخ انتشار | ۱۳۸۶ |
| رتبه نشریه | علمی - پژوهشی |
| نوع نشریه | چاپی |
| کشور محل چاپ | ایران |
چکیده مقاله
چکیده
توجه و تامل در عوامل و انگیزه هایی که در سرودن شعر نقش داشته اند, از دیرباز مورد توجه صاحب نظران, بویژه فیلسوفان و شاعران بوده است, و غالب آنان برای شاعری, منبع و منشایی غیبی و آسمانی قایل بوده اند. در مقاله حاضر کوشش شده که در ابتدا زمینه و پیشینه بحث درباره منابع الهام, بازشناسی و بازنمایی شود, و سپس, انگیزه های شاعری مولانا, به تفصیل بحث و بررسی گردد. نویسنده, انگیزه های شاعری و منابع الهام مولانا را به دو دسته کلی, عاشقانه و بیرونی تقسیم و هر کدام را با نمونه های مناسب تبیین, و گاه تحلیل کرده است. از گفتار حاضر معلوم می گردد که مولوی گاه عامدانه و آگاهانه, و گاه ناخودآگاه و غیر عامدانه, به انگیزه ها و سرچشمه های شاعری خود اشاراتی کرده است. منبع و محور همه این انگیزه ها, و آغاز و انجام شاعری مولانا, به عشق و معشوق, و جلوه و جاذبه, و دعوت و داعیه آن باز می گردد. البته شوق و طلب و تقاضای مخاطبان و متقاضیان و دغدغه ارشاد نیز در رویکرد مولانا به کلام موزون عشق محور, بی تاثیر نبوده است.