سیمای شیراز در یادداشتهای یک جهانگرد

چکیده مقاله

سفرنامه‌نویسی یکی از انواع ادبی است که از رهگذر آن می‌توان به اوضاع فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و شخصیت‌ها و حکومت‌های ملل مختلف در زمان‌های دور پی برد. به جرأت می‌توان «تُحفَة اَلنُظّار فی غَرائِب اَلأمصار وعَجائِب اَلأسفار» که به سفرنامه ابن بطوطه نیز شهرت دارد را یکی از مهم‌ترین و کامل‌ترین آثار این ژانر ادبی دانست که در آن به توصیف تیز بینانه احوال و آداب و رسوم ملل گوناگون از قاره آفریقا تا کرانه دریای چین می‌پردازد.. نویسنده ،پس از طی مسافت‌های طولانی در گذر از شهرهای ایران به بهشت ایران، شیراز، می‌رسد و ضمن توصیف این خطّه شاعر خیز و مردمانش و نیز طبیعت زیبای آن و برخی از اماکن همچون مقبره شیخ اجل، سعدی، سخن از دیدار با بزرگان شیراز می‌راند. این جستار که بر پایه ادبیات تطبیقی و به روش توصیفی- تحلیلی بنا شده است می‌کوشد تا ضمن ارائه سیمای شیراز در این اثر فاخر و ارزشمند، دیدگاه صاحب تازی زبان آن را نسبت به مردمان پارس فراروی مخاطب قرار دهد.