ناسازوارگی در سروده های عرفانی

چکیده مقاله

یکی از انواع آشناییزدایی در زبان، انتخاب بیان پارادوکسی است.  ادیبان عرب در بهرهگیری از این ترفند ادبی غافل نماندهاند. آنان بش ویژه در ادبیّات عرفانی غنایتارین جلاوههاای پارادوکسای زباان را باش کاار گرفتاشاناد.آمیختگی عرفان با ادب و تحوّل تکاملی ادبیّات از سادگی باش ررفاایی را مایتاوان مها تارین عامال گساترناسازوارگی در ادب عربی برشمرد. در بلاغت صوفی، محور جمالشناسی شکستن عرف و عاادتهاای زباانی است. در مرکز این قلمرو استتیک غلبه موسیقی و شطح )پارادوک ( بر دیگر جوانب بیان هنری کاملاً آشاکاراست. درمییابی کش هرچش از عرفان زاهدانش بش عرفان عاشقانش » ابن فارض « و » ابن عربی « با واکاوی در دیوان کبیرابان « گرایش پیدا میکنی ، بسامد ناسازوارگی بیشتر میشود؛ و هرچش فاصله میان دوسویه ناساازواره در دیاوان کمتر میشود