فراهنجاری در صحیفۀ سجادیه

چکیده مقاله

ادبیات، هنر آرایش و پیرایش کلام است به نحوی که صورت آن زیباتر و پی ام آن تأثیرگ ذار ترگردد. برجسته سازی ادبی یا فراهنجاری در اثر دگرگون سازی زبان معیار )انحراف از نُرم( صورت می پذیرد. فراهنجاری ممکن است در صورت های زبانی )آوایی، معنایی، واژگانی، نحوی، گویشی و...( اتفاق بیفتد.
در اسلام دعا به عنوان یکی از نخستین چارچوب هایی در نظر گرفته م ی ش ود ک ه در آن روح می تواند مطابق با خواست الهی شکل بگیرد. دعای معص وم ان)ع( تص و یر ک ا ملاً جدی دی از روح زنده و پویای اسلام را نشان می دهد؛ زیرا ای ن دعاه ا دسترس ی مس تق یم ب ه ان واع رفتاره ا و ویژگی های بشری را که نیاز شکوفایی کامل آرمان اسلامی هستند فراهم می کن د. ص ح یفۀ سجادیه، ارزشمندترین و گران قدرترین ادب دعایی به شمار است که اندیشه ها و افک ار ش، روح پاک انسانی را به نمایش گذاشته و هدایت جامعه بشری را مطمح نظر قرار داده اس ت. از آنجا که جلب توجه ذهن مخاطب به موضوع برای درک بهت ر آن و وارد س اختن او در فا ا ی م تن جهت تأمل بیشتر، یکی از ویژگی های فنی متن است، آن حارت با زبان دعا و با تکیه بر اصل همنشینی معنایی و ساختار کلام، دست به آفرینش نثری زده اند که از سطح نثر ادبی ات زم ان خویش فراتر رفته و با زبانی فر اهنجار نمود یافته است. فر اهنجاری در صحیفۀ سجادیه از سطوح قابل بررسی است. ای ن جس تار ب ه بررس ی » آوایی، واژگانی، نحوی و معنایی « متفاوتی از جمله زبان فر اهنجار با تکیه بر متن صحیفۀ سجادیه، بر اساس روش تحلیلی توصیفی پرداخته است.