بررسی روند بیابان¬زایی با تأکید بر افت سالانۀ سطح ایستابی (مطالعه موردی: آبخوان کاشان)

چکیده مقاله

بیابان¬زایی بعد از دو چالش تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین به عنوان سومین چالش مهم جهانی در قرن 21 محسوب می¬گردد. این پدیده متأثر از عوامل زیادی من‌جمله افت آب زیرزمینی و شورشدن آن می¬باشد. در این پژوهش با استفاده از شاخص¬ افت آب زیرزمینی به تعیین کلاس شدت بیابان¬زایی آبخوان کاشان طبق مدل IMDPA پرداخته شد. امتیاز نهایی هر یک از واحدهای کاری از میانگین هندسی دو دوره تعیین گردید و شدت بیابانزایی هر یک از واحدها از نظر افت آب زیرزمینی کلاس¬بندی شد. در این مطالعه بیش از 95% از سطح اراضی منطقه در کلاس 'خیلی شدید' بیابان¬زایی می¬باشد. به طوری که میانگین افت سالانۀ 36 چاه آبخوان کاشان از سال 1990 تا 2010 حدود 75/1 متر می¬باشد. طی این 20 سال میانگین سطح ایستابی آبخوان کاشان 4/35 متر کاهش یافته است.