ژن های مؤثر در بروز دیابت

چکیده مقاله

دیابت ملیتوس، یکی از شایع¬ترین بیماری¬های سیستم غدد درون¬ریز بدن محسوب می¬شود. بر اساس پیش¬بینی¬های به عمل آمده، شیوع این بیماری در جامعه¬ی انسانی رو به افزایش است. به طور کلی دیابت به3 گروه اصلی دیابت نوع1، نوع 2 و دیابت به علل متفرقه تقسیم می¬شود که وجه مشترک آن¬ها در فنوتیپ هیپرگلیسمی است. دیابت نوع 1 در اثرکمبود یا کاهش اثر انسولین در بدن ایجاد می¬شود. ژن های متعددی در ایجاد زمینه ژنتیکی این نوع از دیابت نقش دارند. عمده¬ترین ژن¬های تعیین کننده استعداد ابتلا به دیابت نوع 1، ژن¬های HLA-DQB1،INS و CTLA4 است. دیابت نوع 2 در اثر کاهش ترشح انسولین، کاهش مصرف قند خون و افزایش تولید گلوکز در بدن ایجاد می¬شود. با اینکه هنوز بسیاری از ژن¬های اصلی زمینه ساز ابتلا به دیابت نوع 2 شناخته نشده¬اند، ولی واضح است که این بیماری پلی¬ژنیک و چند عاملی است. لکوس¬های ژنتیکی متنوعی در استعداد ابتلا به این بیماری نقش دارند، عمده¬ترین¬ ژن¬های تعیین¬کننده استعداد ابتلا به دیابت نوع 2، ژن های PPAR ، ABCC8 ، KCNJ11 وCALPN10 است. انواع تک‌ژنی دیابت، گروه ناهمگونی (هتروژن) از دیابتی‌ها به علل متفرقه را تشکیل می‌دهند که توسط یک جهش ژنتیکی ایجاد می‌شوند. این شکل از دیابت، دیابت بارز شده در بلوغ جوانان یاMODY نامیده می شود.