بهینه سازی برنامه ریزی تولید بلندمدت بر اساس عدم قطعیت عیار حد در معادن سنگ آهن روباز

چکیده مقاله

برنامه­ریزی بلندمدت معادن روباز ازجمله مسایل تاثیرگذار در سود­­دهی و مدیریت جریان‌های نقدینگی معدنی است. عدم قطعیت عیار یکی از مهم‌ترین عوامل در بروز اختلاف میان برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته با تولید واقعی معدن است. این مساله به‌ویژه در سال‌های آغازین معدنکاری تاثیر بیشتری دارد. در پژوهش حاضر برای مدیریت عدم قطعیت عیار در برنامه‌ریزی تولید بلندمدت از برنامه‌ریزی خطی عدد صحیح استفاده‌شده است. برای تعمیم عدم قطعیت در تابع هدف از امید ریاضی استفاده‌شده است. هدف از این مدل‌سازی بیشینه‌سازی ارزش خالص فعلی پروژه با در نظر گرفتن عدم قطعیت عیار است. برای این منظور از یک مدل بلوکی فرضی دوبعدی کانسار آهن که دارای 135 بلوک (78 بلوک ماده معدنی و 57 بلوک باطله) استفاده‌شده است. تعداد پیت­های لانه­ای 5 عدد انتخاب‌شده است که هر پیشروی شامل 27 بلوک است. در مرحله بعد، برای حل مدل از نرم‌افزارExcel  استفاده‌شده است، برای این منظور متغیرهای تصمیم، تابع هدف و تمام محدودیت­ها درون محیط نرم­افزار تعریف‌شده است. قبل از حل مدل ابتدا باید در مورد مقادیر محدودیت‌ها تصمیم‌گیری شود. برای انتخاب هر یک از این مقادیر اصول خاصی در نظر گرفته‌شده است، به‌طور مثال حد بالای ظرفیت استخراج از تقسیم مقدار کل کانسنگ و باطله به تعداد دوره‌های زمانی به‌دست‌آمده است، در گام بعدی مدل توسط نرم‌افزار اجرا گردیده است که باعث افزایش 5 درصدی ارزش خالص فعلی نسبت به عیار ثابت که برای برنامه­ریزی تولید بلندمدت در نظر­ گرفته می­شود، شده است.