تعیین فاصله افقی بهینه فضاهای زیرزمینی با استفاده از روابط تحلیلی و عددی

چکیده مقاله

این بخش یکی از مهمترین مسائل و مشکلات پیش رو در عملیات حفر فضاهای زیرزمینی در مقاطع سنگی، پایداری این فضاها در هنگام عملیات ساخت است. از جمله مهمترین مشکلاتی آه گریبانگیر عملیات اجرایی می شود، می توان به مواردی همچون آاهش پایداری تود هسنگ اطراف مغار، اعمال فشار مازاد بر سیستم نگهدارنده دائم و موقت، تأثیرات تخریبی بر وضعیت ژئومکانیکی سنگ و متعاقباً ایجاد خطرات جانی و مالی اشاره آرد. نیروگاه تلمبه ذخیره ای آزاد آردستان مجموعه ای از سازه های زیرزمینی شامل مغار نیروگاه، مغار ترانسفورمر و مخزن تعادل است آه در زون سنندج- سیرجان و در واحد ماسه سنگ دگرگون شده با میان لایه های اسلیت و فیلیت قرار گرفته است. باتوجه به ویژگی های ژئومکانیکی توده سنگ دربرگیرنده فضاهای زیرزمینی و همچنین ابعاد نسبتاًبالای این سازه ها، چگونگی قرارگیری این واحدها نسبت به یکدیگر به گونه ای آه پایداری یکدیگر را تحت الشعاع قرار ندهند بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله با استفاده از روش های تحلیلی مبتنی بر خصوصیات ژئومکانیکی سنگ، فاصله افقی بهینه میان فضاهای زیرزمینی محاسبه و فاصله بهینه در حدود ٣۴ متر در نظر گرفته شد. به منظور بررسی دقیق فاصله بهینه این واحدها، با استفاده از روش های عددی المان مجزا، فاصله افقی میان واحدها در حدود ۴٠ متر برآورد گردید. با تدقیق نتایج حاصل از محاسبات تحلیلی و عددی با ویژگی های زمین شناسی منطقه و با در نظر گرفتن فاصله بهینه میان مغارها، فاصله ۴٠ متری به عنوان فاصله بهینه در نظر گرفته شده است