بررسی و ارزیابی میزان ایجاد فضای سبز (باغی، خانگی و پارک) در جلوگیری از تشدید روند بیابانزایی

چکیده مقاله

نیمی از کشورهای جهان در مناطق خشک و نیمه خشک قرار گرفته اند بطوریکه مهمترین محدودیت توسعه فضای سبز در این مناطق کمبود آب میباشد، در صورت عدم رعایت اصول مناسب بهره برداری در این مناطق عموما تخریب زمین و محیط زیست در حدی پیش میرود که شرایط را به سمت بیابانی شدن سوق میدهد که این فرآیند تهدید جدی برای ساکنان این مناطق میباشد. در این تحقیق، شاخص میزان ایجاد فضای سبز (باغی و خانگی و پارک) در جلوگیری از تشدید روند بیابانزایی با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی و با استفاده از مدل بیابانزایی در سه منطقه باغان، بردخون و بوشکان واقع در استان بوشهر مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق سعی شده با کمی کردن شاخص مورد بررسی در فرآیند بیابانی شدن در هر سه منطقه به طور جداگانه ارزیابی و نقشه مربوط به هر یک از مناطق تهیه گردد. بدین ترتیب که امتیاز مربوط به شاخص میزان ایجاد فضای سبز در هر واحد کاری با بهره گیری از مدل تعیین و با توجه به وزن دهی انجام شده یک نقشه تهیه گردید. با توجه به ارزیابی صورت گرفته مشخص شد که میزان ایجاد فضای سبز در منطقه برخون 60/93 درصد، در منطقه بوشکان 27/2 درصد و منطقه باغان 48/83 درصد در جلوگیری از گسترش بیابان مؤثر بوده است. شاخص میزان فضای سبز به ترتیب در وضعیت بیابانزایی کم، شدید و کم با ارزش عددی 1/49، 3/3 و 1/48 در مناطق بردخون، بوشکان و باغان قرار گرفت.