بررسی اثرات آبیاری قلیائی بر روی نیتروژن، بی¬کربنات، قند محلول و محتوای نسبی آب در گیاه قره¬داغ (L. Nitraria schoberi)

چکیده مقاله

قلیائیت یکی از عوامل اصلی تنش‌زای محیطی برای گیاهان در بسیاری از نقاط جهان است که اثر بازدارنده بر رشد و متابولیسم گیاهان دارد. در این مطالعه اثر تیمارهای مختلف قلیائیت (pH) آب آبیاری بر ویژگی¬های فیزیولوژیک گیاه قره¬داغ در سال 1391 در شرایط گلخانه در دانشگاه کاشان مورد بررسی قرار گرفت. لازم به ذکر است بذر این گیاه در اسفند 1390 در گلدان¬های 10 لیتری کشت شده بود. این آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. طرح مذکور حاوی 5 تیمار (هر تیمار شامل 4 تکرار) شامل شاهد و چهار سطح تنش آبیاری قلیائی: سطح اول شاهد (2/7 pH =)، قلیائیت کم (5/8pH = )، قلیائیت متوسط (9 pH =)، قلیائیت زیاد (5/9 pH =) و قلیائیت شدید (10 pH =) اجرا گردید. پارامتر‏های قندمحلول، محتوای نسبی آب، نیتروژن و بی¬کربنات در تیمارهای مختلف قلیائیت (برگ، ساقه و ریشه) مورد بررسی قرار گرفت. به¬منظور آنالیز داده¬ها از نرم¬افزار Minitab نسخه 16استفاده شد. تجزیه واریانس با استفاده از تجزیه واریانس یک طرفه انجام شد. مقایسه میانگین¬ها با استفاده از آزمون توکی در سطح معنی¬داری 5 درصد انجام شد. از مقایسه میانگین¬ها می¬توان دریافت با افزایش قلیائیت تا تیمار 5/8، میزان پارامترهای قند محلول (برگ، ساقه و ریشه)، نیتروژن (برگ، ساقه و ریشه)، بی¬کربنات (برگ) و محتوای نسبی آب (برگ و ساقه) افزایش و در تیمار سوم و چهارم کاهش می یابد، این در حالی است که بیکربنات (ساقه و ریشه)، محتوای آب نسبی (ریشه)، وزن تازه گیاه (ساقه) با افزایش قلیائیت تا تیمار اول افزایش یافته و سپس روند تغییرات کاهشی بوده است. به طور کلی می¬توان بیان نمود که گیاه قره¬داغ در خاک¬های با قلیائیت 9، به¬خوبی رشد نموده و در اراضی خشک و نیمه-خشک می¬توان از این گیاه به¬منظور احیاء پوشش گیاهی استفاده نمود.