ارزیابی تابآوری جوامع محلی در اکوسیستمهای بیابانی مطالعه موردی )پروژه ترسیب کربن گلچشمه محالت(

چکیده مقاله

در اکوسیستمهای بیابانی پایداری از اهمیت باالیی برخوردار است و بیشتر تحت تأثیر تنشهای مسـتقیم و غیرمستقیم و غیـرقابل پیشبینی قرار دارد. مدیریت پایدار اکوسیستمهای مناطق خشک و نیز مدیریت خطرات خشکسالی که اغلب در این مناطق اتفاق میافتد، تا حد زیادی به قابلیت تابآوری و نحوه مدیریت آن وابسته است. این پژوهش با هدف ارزیابی تأثیر عوامل اجتماعی، اقتصادی، اکولوژیکی و نهادی بر تابآوری اکوسیستم در منطقه گلچشمه محالت استان مرکزی انجام شد. برای این منظور، با بررسی منابع و جمعآوری نظر کارشناسان و مصاحبه حضوری با مردم محلی اقدام به تهیه کاربرگ و طبقهبندی آنها به عنوان ابزاری برای اندارهگیری شد. در ادامه، با روش تحلیل لجستیک دادهها آنالیز و با محاسبه الفای کرونباخ پایایی پرسشنامه تأیید شد. مقدار روایی پرسشنامه نیز مورد تأیید قرارگرفت. نتایج آزمون نرمال بودن دادههای پرسشنامه در نمایههای اقتصادی، اجتماعی، نهادی و اکولوژیکی نشان داد که دادههای پرسشنامه دارای توزیع نرمال هستند. نتایج بدست آمده از آزمون t نشان داد که عوامل مؤثر در تابآوری در حد باالتر از متوسط ارزیابی شد و مشخص گردید که کلیه عوامل نقش مؤثری در تابآوری دارند. نتایج تحقیق نشان داد که پارامتر اجتماعی با داشتن ضریب 85/0 تأثیرگذارترین عامل در تابآوری منطقه مورد مطالعه است.