بررسی تطبیقی دیدگاه‌های انسان شناسی آبراهام مزلو و مولوی با تأکید بر خودشکوفایی

نویسندگانحسین حیدری,خدیجه کاردوست فینی
نشریهپژوهشنامه عرفان
شماره صفحات۲۹
شماره مجلد۵
ضریب تاثیر (IF)ثبت نشده
نوع مقالهFull Paper
تاریخ انتشار۱۳۹۲/۰۹/۱۲
رتبه نشریهعلمی - پژوهشی
نوع نشریهالکترونیکی
کشور محل چاپایران
نمایه نشریهISC

چکیده مقاله

دیدگاه‌های آبراهام مزلو شباهت‌های آشکاری با آرای عرفانی مولوی دارد و آنچه مزلو در فکر و فرهنگ غرب به‌عنوان انسان خودشکوفا و خودشکوفایی می‌جوید می‌توانست در مولوی و ادبیات او بیابد. در این نوشتار با روشی کتابخانه‌ای و نگرشی کیفی، نگاهی بر دیدگاه‌های روان‌شناسانه مزلو انداخته می‌شود و پس از بیان دیدگاه مزلو در باب شکوفایی و خاستگاه خودشکوفایی هشت مورد از ویژگی‌ها، حالات و رفتارهای منتهی به خودشکوفایی تبیین می گردد و در هریک از این موارد دیدگاه‌‌های مولوی نقل می‌شود.سخنان مزلو در این باب در بسیاری از موارد قرابت آشکاری با عارف ایرانی قرن هفتم دارد. اما این نکته اثبات می‌شود که مولوی، بیش از مزلو، عالم هستی را می‌فهمد و نیازهای انسان را حس می کند.

tags: مثنوی، عرفان اسلامی ، مولوی ، خودشکوفایی ، مزلو