بررسی تحلیلی و تطبیقی سرگذشت نخستین زیستگاه و هبوط انسان در کتاب مقدس با دیگر اساطیر خاورمیانه

چکیده مقاله

آدمیان از دیرباز خاستگاه و گوهر خود را برتر از عالم مادی موجود می دانسته اند. اعتقاد به این باور که نیاکان بشر، جایگاهی بهشتی داشته و در نتیجه گناه به این خاکدان در افتاده اند،در غالب اساطیر و ادیان کهن بازتاب دارد و یکی از عناصر اصلی انسان شناسی ادیان قدیم و زنده را تشکیل می دهد. این مقاله به مرور و تحلیل داستان آفرینش، ویژگی های نخستین زیستگاه آدم وحوا (عدن) و علت هبوط آنان در کتاب مقدس می پردازد و آنها را با باورهای اسطوره های کهنتر خاورمیانه، از جمله اساطیر بین النهرین، ایران و مصر مقایسه می کند.همچنین رهیافتهای روان شناسانه و اسطوره ای اندیشمندانی چون کمپل، فروید، یونگ، تیلیش و جان گری در تفسیر اسطوره های هبوط بیان می شوند. این بررسی تطبیقی نشان می دهد که در کتاب مقدس و اسطوره های بین النهرین، عناصر و نمادهای مار، درخت، زن، گناه، هبوط (اخراج) از پردیس و اجتناب خدا/خدایان از شراکت انسان در اوصاف الوهیت- بویژه دارابودن علم،قدرت و حیات جاودان- نقش مهم و مشابهی داشته اند.