ارزیابی قابلیت کیفیت آب زیرزمینی برای مصارف شرب و کشاورزی (مطالعه موردی: آبخوان کاشان)

چکیده مقاله

در این پژوهش کیفیت آبخوان دشت کاشان از نظر شرب و کشاورزی مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از 15 منطقه از دشت کاشان نمونه آب تهیه شد. نتایج نشان داد که در بین کاتیون¬ها و آنیون¬های مورد بررسی، ترتیب غالبیت به صورتNa+ < Ca+ < Mg+ < k+ و> Hco3- Cl-> So4-2 می¬باشد. و این ترتیب غالبیت با ترتیب غالبیت آنیون¬ها و کاتیون¬ها در استاندارد انجمن بهداشت عمومی امریکا برای آب شرب در تضاد می-باشد. به طور کلی براساس دیاگرام شولر، کیفیت آب منطقه در طبقه¬ی قابل قبول قرار گرفت. کیفیت آب در مناطق سن¬سن، نصرآباد جیرویه و فین دارای کیفیت بهتری نسبت به مناطق دیگر بود. و بدترین کیفیت مربوط به منطقه¬ی بیدگل و تقی¬آباد می¬باشد. و در کل می توان بیان نمود که کیفیت آب در شمال، شمال شرق و شرق دشت کاشان به دلیل زهکشی دریاچه ی نمک از شمال شرق آبخوان و ورود آب با کیفیت نامناسب از آبخوان قم ( شمال منطقه) می باشد. همچنین بالا بودن سنگ بستر آلاینده (مارن میوسن) در شرق دشت کاشان باعث شده آب این مناطق از کیفیت نامناسبی برخوردار باشد. نتایج به دست آمده بر اساس نمودار ویل¬کاکس نشان داد که آب مناطق بدیع¬آباد سن¬سن، فین کوچک، تقی¬آباد، بیدگل، سن¬سن، مشکات، فین، نصرآباد جیرویه، خرم¬دشت شادیان، مزرعه¬ی محمد آباد، شادیان- شادیان و چشمه¬ی سلیانیه در کلاس C3S1 و C3S3 (شور- برای کشاورزی با اعمال تمهیدات لازم مناسب) قرار دارد و مناطق راوند، لتحر و محمد آباد در کلاس C4S1 و C4S2 (خیلی شور- مضر برای کشاورزی) قرار دارند. بنابراین می¬توان نتیجه گرفت که در اکثر مناطق نمونه¬برداری شده، آب شور است و از نظر کشاورزی لازم است یک سری تمهیدات برای بهبود کشاورزی در منطقه صورت پذیرد.