رابطه اهمال‌کاری تحصیلی و سازگاری با دانشگاه با فرسودگی تحصیلی

Abstract

فرسودگی تحصیلی نامطلوب متعددی برای یادگیری و عملکرد دانشجویان در محیط آموزشی و حتی سایر موقعیت‌های زندگی دانشجویان به همراه دارد. ازاین‌رو شناسایی عوامل زمینه‌ساز آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اهمال‌کاری تحصیلی و سازگاری با دانشگاه با فرسودگی تحصیلی انجام گرفته است. به این منظور تعداد 253 نفر دانشجو (75 پسر و 178 دختر) رشته‌های تحصیلی مختلف دانشگاه کاشان به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای (متناسب با جنسیت) انتخاب و به پرسشنامه فرسودگی تحصیلی مسلش–فرم دانشجویان، مقیاس اهمال‌کاری سولومون و راثبلوم و پرسشنامه سازگاری دانشجویان با دانشگاه (SACQ) پاسخ دادند. به‌منظور تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب، اهمال‌کاری به‌طور مستقیم (001/0>P، 68/5=t، 33/0=β) و سازگاری با دانشگاه به‌طور معکوس (001/0=P، 92/3-=t، 22/0-=β) به شکل معناداری قادرند فرسودگی تحصیلی را پیش‌بینی و رویهمرفته 16 درصد از فرسودگی تحصیلی را تبیین کنند. نتایج تلویحاً نشان می‌دهد با تدوین برنامه‌های آموزشی در جهت افزایش سازگاری با دانشگاه و کاهش اهمال‌کاری دانشجویان می‌توان فرسودگی تحصیلی دانشجویان را کاهش داد.