رابطه سبک¬های فرزند پروری و احساس تنهایی با گرایش به بازی¬های رایانه¬ای

Abstract

با توجه به پیامدهای منفی استفاده مفرط از بازی¬های رایانه¬ای، شناسایی عوامل زمینه‌ساز آن در کودکان و نوجوانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک¬های فرزند پروری و احساس تنهایی بر گرایش به بازی-های رایانه¬ای انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. جامعه پژوهش شامل کل دانش¬آموزان پسر 12 تا 14 ساله متوسطه اول شهرستان کاشان بود که تعداد 161 نفر به روش نمونه¬گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند. و به پرسشنامه احساس تنهایی (UCLA)، پرسشنامه اقتدار والدینی (PAQ) بوری و پرسشنامه میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای پاسخ دادند. داده‌ها در سطح آمار توصیفی با استفاده از میانگین و انحراف معیار دز سطح آمار استنباطی با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به روش گام‌به‌گام مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک¬های فرزند پروری سهل‌گیرانه و مستبدانه و احساس تنهایی با میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای رابطه مثبت معناداری داشتند. اما رابطه معناداری بین سبک¬ فرزند پروری دموکراتیک با میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای مشاهده نشد. همچنین، سبک¬ فرزند پروری سهل‌گیرانه (33/0β= و 001/0P<) و احساس تنهایی (27/0β= و 001/0P<) و مستبدانه (23/0β= و 01/0P<) به ترتیب از بیشترین قدرت پیش‌بینی‌کنندگی برخوردار بوده و توانستند درمجموع 34 درصد از واریانس میزان استفاده از بازی¬های رایانه¬ای را تبیین نمایند. نتایج تلویحا نشان می‌دهند که آموزش شیوه‌های مناسب فرزند پروری و طراحی و اجرای مداخله مناسب به‌منظور کاهش احساس تنهایی کودکان و نوجوانان می‌تواند به پیشگیری و کاهش استفاده مفرط کودکان و نوجوانان از بازی¬های رایانه¬ای و پیامدهای منفی آن کمک نماید.