رابطه ذهن آگاهی و شادکامی در افراد نابینا و کم بینا

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی نقش ذهن آگاهی با شادکامی در افراد نابینا انجام شد. این تحقیق از نوع توصیفی، با طرح همبستگی و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه افراد نابینا و کم بینا شهرستان کاشان و آران و بیدگل در سال 5931 است که از میان آنها تعداد 64 نفر از مردان و زنان نابینا و کم بینا به صورت تصادفی و با روش نمونه گیری انتخاب شدند. و به سؤالات مؤلفه سازگاری اجتماعی، برگرفته از پرسشنامه ذهن آگاهی فرایبرگ ) 1005 ( و مقیاس رضایت از شادی لیبومرسکی، ) 5333 ( پاسخ و با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل SPSS- دادند. داده هابا کمک نرم افزار 22 قرار گرفت. نتایج نشان داد مردان نابینا و کم بینا در مقایسه با زنان به طور معناداری نمرات بالاتری در متغیر شادی ذهنی کسب کرده اند. اما بین زنان و مردان نابینا از نظر میزان ذهن آگاهی تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین سازگاری اجتماعی به طور معناداری شادی ذهنی افراد نابینا و کم بینا را پیش بینی می کرد و 54 درصد واریانس شادی ذهنی این افراد بر اساس سازگاری اجتماعی آنان قابل تبیین است. نتایج به این معناست که ذهن آگاهی می تواند به عنوان یک عامل کنترل هیجانات و افکار ناکارآمد منفی و پریشانی های روانی مانند افسردگی، مؤثر واقع شود؛ از این رو کسانی که از ذهنی با آگاهی بالاتر برخوردارند آگاهی بهتری نسبت به هیجانات خود دارند در نتیجه می توانند از شادکامی بالاتری برخوردار باشند از این رو، با تقویت هر چه بیشتر ذهن از طریق آگاهی و آموزش مهارت های آن می توان باعث بهبود و کاهش هیجانات منفی و افزایش شادی ذهنی افراد نابینا و کم بینا شد.