طراحی برنامه آموزش مهارتهای هیجان خوانی مبتنی بر نظریه ذهن و اثربخشی آن بر بهبود مهارتهای همدلی کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف طراحی برنامه آموزش مهارتهای هیجان خوانی مبتنی بر نظریه ذهن و اثربخشی آن بر بهبود مهارتهای همدلی کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا انجام گرفت. روش: روش پژوهش حاضر از نوع طرحهای نیمه آزمایشی با پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه موردنظر شامل کلیه کودکان با اختلال اوتیسم پذیرششده در مرکز اوتیسم دوم آوریل در سال 1433 بودند از بین کل جامعه هدف تعداد 11 نفر اوتیسم با عملکرد بالا با استفاده تست تعین سطح عملکرد )سون گرایسون، 1333 ( انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی ) 8 نفر( و کنترل ) 8 نفر( بهصورت تصادفی جایگزین شدند از مقیاسهای بهره همدلی )بارون-کوهن, 2002 ( و هیجان خوانی )بارون- کوهن، 1333 ( برای گرداوری اطلاعات استفاده شد و برای تجزیهوتحلیل اطلاعات از آزمونهای پیشرفته آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره ) MANCOVA ( و آزمون T استفاده شد. یافتهها: نتایج بهدستآمده نشان داد که فرضیههای پژوهش در سطح آلفای 5% معنیدار شدند نتیجهگیری: این به این معنی بود که آموزش مهارتهای هیجانی در بهبود مهارتهای همدلی کودکان اوتیستیک با عملکرد بالا، مؤثر بوده است.