نقش واسطه‌ای شادکامی در رابطه میان امید و خودکارآمدی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه امید و خودکارآمدی تحصیلی با سرزندگی تحصیلی با توجه نقش واسطه‌ای شادکامی در دانش‌آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی با طرح همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان کاشان در بهار 1395 بودند. بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 431 دانش‌آموز (187 پسر و 244 دختر) با استفاده از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای طبقه‌ای متناسب با جنسیت انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه‌های امید اسنایدر، خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ، شادکامی لیبومیرسکی و فرم کوتاه شده‌ سرزندگی تحصیلی چاری پاسخ دادند. داده‌ها از طریق آزمون معناداری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون سلسه مراتبی به‌وسیله نرم‌افزارSPSS-22 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد امید (26/0=β و 05/0P<) و خودکارآمدی تحصیلی (21/0=β و 05/0P<) می‌توانند به‌طور معناداری سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان را پیش‌بینی کنند و شادکامی نقش میانجی‌گر در رابطه امید و خودکارآمدی با سرزندگی تحصیلی دارد. بنابراین، از طریق افزایش سطح امید و خودکارآمدی تحصیلی می‌توان به افزایش شادکامی و به‌این‌ترتیب ارتقاء سرزندگی تحصیلی در دانش‌آموزان و افزایش توانایی حل کردن چالش‌ها و موانع تحصیلی آنان کمک نمود.