رابطه تاب آوری، امیدواری و هوش هیجانی با فرسودگی تحصیلی

Abstract

زندگی تحصیلی یکی از مهمترین ابعاد زندگی اشخاص و جوامع است. موفقیت و رضایت از تحصیل نشاندهندهی پیشرفت و هدفمند بودن آن جامعه میباشد. در این میان یکی از عواملی که به شکل منفی بر عملکرد تحصیلی فراگیران اثرگذار بوده و اخیراً مطالعاتی را در مدارس و دانشگاهها به خود اختصاص داده است فرسودگی تحصیلی میباشد. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی بین امیدواری، تابآوری و هوش هیجانی با فرسودگی تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه کاشان انجام گرفت. برای این منظور، از بین کلیهی دانشکدههای دانشگاه کاشان، سه دانشکدهی مهندسی، علوم پایه و علوم انسانی به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شده و از بین این سه دانشکده تعداد 955 نفر به مقیاسهای امیدواری اسنایدر، تابآوری کانرو و دیوید، هوش هیجانی شوت و مقیاس فرسودگی تحصیلی برسو پاسخ دادند. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای امید، تابآوری و هوش هیجانی پیشبینیکنندهی منفی فرسودگی تحصیلی میباشند. علاوه بر این، یافتهها حکایت از آن داشت که امید در مقایسه با هوش هیجانی و تابآوری متغیر پیشبینیکنندهی قویتری است. بنابراین میتوان نتیجه گرفت، ارتقای سطح امید و تابآوری و همچنین آموزش دانشجویان و برنامهریزیهای دراز مدت جهت افزایش هوش هیجانی، در کاهش فرسودگی تحصیلی نقش تعیینکننده خواهد داشت.