رابطه خوشبینی و امید با افسردگی و اضطراب بیماران زن مبتلا به سرطان پستان

Abstract

چکیده مقدمه: اضطراب و افسردگی به عنوان یک پریشانی روانی رایج در بین بیماران مبتلا به سرطان پستان شناسایی شده است که ممکن است کیفیت زندگی آنها را مختل کند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش احتمالی خوش‌بینی و امید بر اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به سرطان پستان بود. روش کار: در این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی تعداد 97 بیمار زن مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به بیمارستان سیدالشهدای اصفهان با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده‌ها شامل آزمون جهت‌گیری زندگی(LOT)، پرسشنامه امید اسنایدر و مقیاس اضطراب افسردگی بیمارستانی (HADS) بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون t استیودنت برای گروههای مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین افسردگی 74/4±31/8، اضطراب 79/4±21/10، امید50/4±15/20، خوش‌بینی 30/4±31/20 و نمره کل اضطراب و افسردگی 02/9±53/18 بود که نشان‌دهنده میزان بالای اضطراب و افسردگی و پایین بودن نسبی امید و خوش‌بینی است. ضریب همبستگی پیرسون ارتباط معکوس و معناداری بین امید با افسردگی (01/0>p و 57/0-=r) و اضطراب (01/0>p و 62/0-=r) نشان داد. همچنین ارتباط معکوس و معناداری بین خوش‌بینی با افسردگی (001/0>p و 34/0-=r) و اضطراب (01/0>p و44/0-=r) مشاهده شد، بدین معنا که هر چه بیماران از امید و خوش‌بینی بالاتری برخوردار بودند اضطراب و افسردگی پایین‌تری داشتند. نتیجه‌گیری: بیماران مبتلا به سرطان پستان اضطراب و افسردگی بالایی را تجربه می‌کنند و امید و خوش‌بینی می‌تواند به کاهش اضطراب و افسردگی آنان کمک کند. بنابراین پیشنهاد می‌شود در کنار درمانهای پزشکی متداول توجه به عوامل روانشناختی مثبت امید و خوش‌بینی به عنوان عوامل مقاومکننده در برابر ابتلا به اضطراب و افسردگی بیماران سرطان مورد توجه قرار گیرد.