پیش بینی پایداری تحصیلی بر اساس باورهای هوشی دانشجویان: نقش واسطه ای انگیزش تحصیلی درونی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه¬ای انگیزش تحصیلی در رابطه میان باورهای هوشی با پایداری تحصیلی دانشجویان انجام شد. روش این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 1400-1399 بود که از میان آن‌ها تعداد 360 نفر (257 زن و 103 مرد) به روش نمونه¬گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای ، به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و به مقیاس‌های پایداری تحصیلی کلارک و ملکی (2019)، نظریه¬های ضمنی هوش عبدالفتاح و ییتس (2006) و انگیزش تحصیلی لپر (2005) پاسخ دادند. نتایج نشان داد رابطه باور هوشی افزایشی با انگیزش تحصیلی درونی و پایداری تحصیلی معنادار است اما بین باور هوشی ذاتی با انگیزش تحصیلی درونی و پایداری تحصیلی رابطه¬ی معناداری مشاهده نشد. همچنین، رابطۀ انگیزش تحصیلی درونی با پایداری تحصیلی مستقیم و معنادار است اما بین انگیزش تحصیلی بیرونی با پایداری تحصیلی رابطۀ معنادار مشاهده نشد. به‌علاوه، نتایج مدل‌یابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل پژوهش از برازش خوبی برخورداراست و مؤلفه‌ی باور هوشی افزایشی می¬تواند پایداری تحصیلی را به‌طور مستقیم و معناداری پیش¬بینی نماید و انگیزش تحصیلی درونی دارای نقش واسطه‌ای در رابطه میان باور هوشی افزایشی با پایداری تحصیلی است. بر اساس یافتههای این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که تقویت باور هوشی افزایشی دانشجویان میتواند موجبات افزایش انگیزش تحصیلی درونی آنها را فراهم آورد و از این طریق منجر به افزایش پایداری تحصیلی آن‌ها گردد.