رابطه انگیزش درونی با شیفتگی تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی: نقش میانجی درگیری تحصیلی

Abstract

مقدمه: تجربه شیفتگی تحصیلی یکی از عوامل کلیدی و شاخص¬های مهم برای ارتقای کیفیت آموزش دانشجویان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شیفتگی تحصیلی و انگیزش درونی با نقش میانجی درگیری تحصیلی در دانشجویان علوم پزشکی انجام شد. روش: روش پژوهش، تحلیلی مقطعی از نوع هم¬بستگی بود. از بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال تحصیلی 1403-1402 به تعداد 3377 نفر، تعداد 356 دانشجو به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه¬‌های انگیزش تحصیلی هارتر، درگیری تحصیلی ریو و تسنگ و شیفتگی تحصیلی مارتین و جکسون پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و روش مدل معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Smart PLS تجزیه ‌و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف استاندارد انگیزش تحصیلی درونی (37/13±28/56)، درگیری تحصیلی (06/25±49/97) و شیفتگی تحصیلی (66/5±30/28) و در حد متوسط است. به ‌علاوه، نتایج مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که الگوی مطرح‌شده در پژوهش دارای برازش مناسبی است و انگیزش تحصیلی درونی می¬تواند شیفتگی تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی را به¬‌طور مستقیم و معنی¬داری پیش¬بینی نماید (01/0>p ,35/0=ß) و نقش میانجی درگیری تحصیلی در رابطۀ میان انگیزش تحصیلی درونی با شیفتگی تحصیلی (001/0>p ,12/0=ß) به روش برآورد بوت استرپ مورد تأیید قرار گرفت. نتیجه‌گیری: انگیزش تحصیلی درونی می‌تواند به افزایش درگیری تحصیلی انجامیده و از این طریق به افزایش شیفتگی تحصیلی کمک نماید. با توجه به یافته‌های به‌دست‌آمده، پیشنهاد می¬‌شود برنامه‌ریزان آموزش پزشکی و اساتید از طریق ایجاد جوّ تعاملی و مشارکتی، تکالیف چالش‌برانگیز و جذاب به تقویت درگیری تحصیلی دانشجویان کمک نموده و از این طریق، شکل¬گیری تجربه شیفتگی دانشجویان را تسهیل نمایند.