رزومه وب سایت شخصی
QR


حسین ستار

حسین ستار

دانشیار

عضو هیئت علمی تمام وقت

دانشکده: دانشکده ادبیات و زبان های خارجی

گروه: الهیات و معارف اسلامی- علوم قرآن وحدیث

مقطع تحصیلی: دکترای تخصصی

رزومه وب سایت شخصی
QR
حسین ستار

دانشیار حسین ستار

عضو هیئت علمی تمام وقت
دانشکده: دانشکده ادبیات و زبان های خارجی - گروه: الهیات و معارف اسلامی- علوم قرآن وحدیث مقطع تحصیلی: دکترای تخصصی |

میل:sattar@kashanu.ac.ir

شبکه های اجتماعی مجازی):
ای دی تلگرام@hoseinsattar
اینستاگرام
:dr.hosein.sattar 
و    sattar.h.u

کانال تلگرام: https://t.me/sattarkashanu1

آدرس اسکایپ برای کلاسهای آزاد(ویژه دانشجویان دکتری قرآن و حدیث):

https://join.skype.com/NDultE4qn9u7

شنبه:(18-16:تاریخ حدیث)(علم رجال :18-20)
سه شنبه:(18-20:رجال/دانشجویان بین الملل)
چهارشنبه:(8-10:جوامع حدیثی)(جوامع حدیثی/دانشجویان بین الملل:16-18)

 

نمایش بیشتر

اثر گذاری نقل و شخصیت روایی احمد بن زیاد همدانی،بر آثار شیخ صدوق

نویسندگانحسین ستار,سید محمد موسوی
نشریهپژوهشنامۀ قرآن و حدیث
شماره صفحات۵۷
شماره مجلد۱
نوع مقالهFull Paper
تاریخ انتشار1402/04/05
رتبه نشریهعلمی - پژوهشی
نوع نشریهالکترونیکی
کشور محل چاپایران
نمایه نشریهISC

چکیده مقاله

سرآمد محدثان امامیه محمد بن علی بن بابویه (م.۳۸۱) معروف به شیخ صدوق؛ در دوران زندگانی خویش شرق و غرب دنیای اسلام را درنوردید تا میراث ائمه اطهار( را گردآوری کند. حاصل سفرهای حدیثی او، کثرت مشایخ و فراوانی تألیف بود. در این مسیر پرفراز و نشیبْ صدوق، قدم به شهرهای دور و نزدیک گذاشت و دربرابر اجلآی امامیه زانوی تتلمذ زد. در لابه‌لای سفرهای صدوق و نگاشته‌های وی، نام «همدان» و یاد محدثان «همدانی» دیده می­شود. از نتایج سفر شیخ صدوق به همدان، آشنایی و تحمل حدیث فراوان از محدثی جلیل القدر به نام «احمد بن زیاد بن جعفر همدانی» است. وی محدثی برخاسته از مکتب همدان، از مشایخ صدوق و از محدثان با روایات فراوان اما مجهول‌الحالی است که نام وی در اِسناد آثار پیشینیان امامیه به‌چشم می‌خورد. این نوشتار کوشش می­کند با تکیه بر داده‌های محدود از آثار صدوق، گوشه‌ای از زندگانی ناشناخته "احمد بن زیاد همدانی" را که در کتب رجالی مورد غفلت قرار گرفته؛ آشکار نماید و به ارزیابی نقش او در تکمیل میراث امامیه توجه دهد. این پژوهش با همین هدف و از رهگذر روش توصیفی-تحلیلی به بررسی نقش این شیخ بلاواسطه صدوق پرداخته است.