تحلیل و بررسی عنصر سواد عاطفی درشخصیت «جلال آریان»در شماری ازداستانهای پلیسی اسماعیل فصیح براساس الگوی گلمن

چکیده مقاله

سواد عاطفی یا هوش هیجانی از نیازهای ضروری زندگی بشر برای بهبود روابط اجتماعی و دوری از برخی آسیب‏های حیطۀ رفتار و کاهش زمینۀ جرم در جامعه است. سواد عاطفی، آگاهی از هیجانات و چگونگی اثرگذاری آن در مدیریت روابط فردی و اجتماعی است تا فرد به درستی بیندیشد، تشخیص دهد و به بهترین حالت، عواطف و احساسات را دریافت کند و انتقال دهد. هرچند این موضوع بیشتر مربوط به حوزه‏های روان‌شناسی و تربیتی است، اما می‏توان نقش آن را در ادبیات پلیسی نیز بررسی کرد. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوا و بررسی مقایسه‏ای و تطبیقی و استمداد از منابع کتابخانه‏ای به بررسی عنصر سواد عاطفی در زندگی «جلال آریان» ـ شخصیت اول رمان‏های اسماعیل فصیح ـ پرداخته شده و این شخصیت در پنج داستان فصیح ازجمله: «شراب خام»، «فرار فروهر»، «شهباز و جغدان»، «گردابی چنین هایل» و «درد سیاوش» تحلیل و بررسی شده است. براساس نتایج، جلال آریان به‌دلیل داشتن پیوند قوی بین دو حلقۀ شناخت و عواطف هیجانی خود توانسته است از تمام عوامل پنج‏گانۀ سواد عاطفی (الگوی گلمن) برای گره‏گشایی از معماهای جنایی فصیح بهره ببرد. دستاورد پژوهش آن‏ است که فصیح از میان این عوامل، بیش از همه به یکدلی و مدیریت روابط، سپس مهارت‏های اجتماعی،خودآگاهی، کنترل عاطفی و کم‌تر از سایرین به خودانگیختگی توجه داشته است. او با هنر سواد عاطفی نه‌تنها پی‌رنگ داستان‏هایش را تقویت کرده، بلکه آن‏ها را جذاب‏تر و دلپسندتر نیز کرده است.