سنجش میزان رضایتمندی ساکنان بافتهای تاریخی مبتنی بر متغیرهای مسکن، واحد همسایگی و محله

چکیده مقاله

با عنایت به نقش بافتهای تاریخی در تداوم حیات شهرها، بسترسازی زمینه های لازم جهت رضایت ساکنان به منظور جلوگیری از مردمگریزی و ارتقاء حیات اجتماعی محله ها، امری اجتناب ناپذیر است. مفهوم رضایتمندی بر دامنهی گستردهای از تمایلات و مطلوبیتها جهت رفع نیازهای پایه و یا متعالی انسان اشاره دارد. در پژوهش پیشرو بافت تاریخی محله دربیلان کاشان، به عنوان نمونه مورد مطالعه قرار گرفته است تا میزان رضایتمندی و عواملی که در آن موثرند، شناسایی شود. شناخت عوامل ذکر شده در سه سطح مسکن، واحد همسایگی و محله سنجش شده است. تحقیق پیشرو از آنجایی که میزان رضایتمندی ساکنان از وضعیت سکونتی در یک مکان خاص را مورد بررسی قرار داده است، در زمره تحقیقات تحلیلی- توصیفی قرار می گیرد. روش این پژوهش بر مبنای پرسشنامه و تحلیل ها متکی به داده های جامعه آماری بوده است. یافته ها گویای آن است که مشخصات فردی ساکنین )سن، تحصیلات، جنسیت و شغل(، عوامل اجتماعی )میزان ارتباط همسایگان، مشارکت اجتماعی و میزان سکونت خویشاوندان در محله(، اقتصادی )وضعیت مالکیت مسکن، میزان درآمد و نوع شغل افراد( و کالبدی مسکن و محله )کیفیت مسکن، مساحت بنا و سیمای محله( از جمله مهمترین عوامل رضایتمندی ساکنان محله دربیلان به شمار میرود. نتایج نشان می دهد که مؤلفه های نزدیکی به اماکن مذهبی )همچون مسجد(، نزدیکی به محل کار و ارتباط با همسایگان و خویشاوندان ساکن در محله عمده دلایل رضایتمندی ساکنان دربیلان از سکونت در محله است و در مقابل فرسودگی مسکن، کمبود خدمات درمانی و سوارهرو نبودن بعضی از معابر عمده دلایل مردم گریزی ساکنان از محله میباشد.