مقایسه رفتار قاب های خمشی فولادی بهسازی شده با مهاربند های همگرا و واگرا

چکیده مقاله

نیازهای لرزه¬ای سازه¬ها با تغییرات کاربری و یا حتی اعمال تغییرات در ضوابط و آیین نامه های طراحی و ارزیابی لرزه ای تحت الشعاع قرار می¬گیرد. در چنین مواردی لازم است پس از ارزیابی، ضعف های موضعی و کلی سازه مشخص شده و با راهکار بهسازی مناسب مرتفع گردد. در پژوهش حاضر عملکرد قاب¬های خمشی فولادی ویژه 4، 8، 12 و 16 طبقه که براساس آیین نامه AISC 360-10 به روش LRFD طراحی شده و انتظار می رود که عملکرد ایمنی جانی را در زلزله سطح خطر یک برآورده نمایند، با فرض تغییر کاربری و در پی آن تغییر نیاز لرزه¬ای، برای حصول عملکرد ایمنی جانی در زلزله سطح خطر دو ارزیابی می¬گردد. برای افزایش دقت ارزیابی از یکی از روش های بار افزون اصلاح شده بر مبنای مودها در حالت غیرخطی استفاده می شود. در ادامه راهکار افزودن مهار بند های واگرا و همگرا بعنوان روش های بهسازی لرزه ای به هر یک از سازه ها اعمال شده و در خصوص تأثیر راهکار بهسازی بر رفتار سازه اعم از محدود شدن تغییرمکان جانبی سازه، محدود شدن خرابی های موضعی در اعضای تغییرشکل کنترل و همچنین چگونگی تأثیر راهکار بهسازی در منحنی ظرفیت سازه از دیدگاه سختی و مقاومت و شکل پذیری بررسی مقایسه ای انجام می شود. در پایان با در نظر گرفتن جمیع ملاحظات فنی مذکور و ملحوظ داشتن هزینه اعمال راهکار بهسازی، راهکار برگزیده برای هریک از سازه های مبنا ارائه شده است. نتایج عموماً حاکی از عملکرد مناسب¬تر مهاربندهای واگرا در مقایسه با مهاربند های همگرا به عنوان طرح بهینه در بهسازی لرزه¬ای قاب¬های خمشی فولادی در نظر گرفته شده می¬باشد.