نقش تعدیل کنندگی فرهنگ اخلاقی در رابطه بین سه گانه تاریک شخصیت با آنومی سازمانی

Abstract

سازمان های با ویژگی آنومی، فاقد حیات، پیوستگی اجتماعی و روح اخلاقی هستند و به مثابه سازمان های مروج آشوب تلقی می شوند. اما اگر فرهنگ حاکم بر سازمان، فرهنگ اخلاقی باشد و جنبه های تاریک شخصیت فردی، کم رنگ باشد، کارکردن شیرین، توام با احساس رضایتمندی و خودشکوفایی است. بر همین اساس، هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعدیل کنندگی فرهنگ اخلاقی در رابطه بین سه گانه تاریک شخصیت با آنومی سازمانی بود. جامعه آماری شامل معلمان شهرستان آران و بیدگل در سال تحصیلی 1400-1401 بود که حجم نمونه از طریق الگوی مونت کارلو و به روش تصادفی ساده 350 نفر بدست آمد. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه استاندارد فرهنگ اخلاقی سازمانی، آنومی سازمانی و مقیاس دوازده کثیف سه گانه تاریک استفاده شد. تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای آماری انجام شد. یافته ها نشان داد میانگین هر یک از ابعاد سه گانه تاریک شخصیت پایین تر از نمره ملاک، میانگین فرهنگ اخلاقی سازمانی بالاتر از حد متوسط و میانگین آنومی سازمانی پایین تر از نمره ملاک بود. ضرایب همبستگی نشان داد بین ابعاد ماکیاول گرایی، جامعه ستیزی و خودشیفتگی با آنومی سازمانی، رابطه مثبت و غیر معنادار وجود دارد. بین فرهنگ اخلاقی و آنومی سازمانی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین ضریب رگرسیون گام به گام نشان داد نقش تعدیل کنندگی فرهنگ اخلاقی در تاثیر ابعاد سه گانه تاریک شخصیت روی آنومی سازمانی، منفی و معنادار بود.