رابطه بین نگرش دینی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان

چکیده مقاله

زمینه و هدف: معنویت به عنوان یک نیروی قوی در مرکز زندگی انسان قرار دارد و با احساس خوب داشتن و رضایت از زندگی پیوند خورده است. داشتن سلامت معنوی و باور دینی در عملکرد دانشجویان پرستاری و مراقبت از بیماران نقش بسیار مهمی بر عهده دارد. لذا هدف پژوهش، تعیین رابطه بین نگرش دینی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. روش کار: نوع تحقیق توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان پرستاری به تعداد 326 نفر بود که از طریق فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 176 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه نگرش دینی با 26 سوال در چهار مولفه، مقیاس رضایت از زندگی با 5 سوال و سلامت معنوی الیسون با 20 سؤال استفاده گردید. پایایی پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای نگرش دینی 83/0، رضایت از زندگی 81/0 و سلامت معنوی 86/0 برآورد گردید. تحلیل داده ها در سطح اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ (آزمون تی و رگرسیون) با استفاده از نرم افزار آماریspss 19 صورت ﮔﺮﻓﺖ. یافته ها: نتایج نشان داد میانگین نگرش دینی با (47/0±14/4) بالاتر از حد متوسط، میانگین سلامت معنوی با (6/5±47/56) در حد متوسط و میانگین رضایت از زندگی با (11/3±24/27) بالاتر از متوسط بود. بین نگرش دینی و رضایت از زندگی 08/0 و بین سلامت معنوی و رضایت از زندگی 04/0 رابطه مثبت وجود داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، نگرش دینی، سلامت معنوی و رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری در حد متوسط است و با یکدیگر ارتباط دارند. حمایت ناشی از منابع معنوی یا مذهبی و داشتن ارتباط با قدرتی بالاتر سودمند بوده و می تواند برای بهبود رضایت از زندگی مفید باشد.