بررسی روند مکانی کیفیت آب رودخانه کن شهرستان تهران

چکیده مقاله

آب‌های سطحی از منابع مهم و سودمند در برآوردن نیاز آبی بخش‌های مختلف نظیر کشاورزی، شرب و صـنعت می‌باشند. کیفیت منابع آب با افزایش تقاضای آب، بالا رفتن سطح زندگی، گسترش آلودگی منابع آب در اثر توسعه فعالیت‌های کشاورزی، شهری و صنعتی؛ در هر منطقه دچار تغییرات فیزیکی، شیمیایی و زیستی می‌شود. این تغییرات عمدتاً منفی بوده و لزوم ارزیابی‌های کیفی لازم را به‌منظور برقراری مدیریت مناسب کمی و کیفی نشان میدهد. در این میان رودخانه کن بزرگترین رودخانه‌ای است که وارد تهران می‌شود و به‌عنوان یکی از تفرج‌‌‌‌‌گاه‌های مهم در شهر تهران، نقش مهمی در وضعیت زیست‌محیطی و کشاورزی این استان دارد. این پژوهش با هدف تعیین وضعیت کیفی آب رودخانه با استفاده از پیراسنجه‌های فسفات، سولفات، هدایت الکتریکی (EC)، کل جامدات محلول (TDS) در سال 1391 انجام شد. میانگین مقادیر فسفات، سولفات، کل جامدات محلول، هدایت الکتریکی در 5 ایستگاه به ترتیب 69/1، 30/107، 50/527 (میلی‌گرم بر لیتر)، 50/979 (میکروموس بر سانتی‌متر) می‌باشد. نتایج همبستگی نشان داد که همبستگی مثبتی بین پیراسنجه‌ها در 5 ایستگاه وجود دارد و این همبستگی بین کل جامدات محلول و هدایت الکتریکی بسیار بالا بود. نتایج آزمون کروسکال والیس و من‌ویتنی یو، نشان‌دهنده اختلاف معنی‌دار بین مقادیر سولفات، کل جامدات محلول و هدایت الکتریکی در 5 ایستگاه می‌باشد. تحلیل نتایج نشان داد که کیفیت آب رودخانه کن پس از عبور از ناحیه کوهستانی در محدوده ایستگاه سیل‌برگردان‌غرب به‌شدت تحت تاثیر عوامل آلوده‌کننده شهری و صنعتی قرار دارد.