مدل‌یابی درگیری تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی بر اساس ادراک از حمایت اساتید و خودکارآمدی تحصیلی

چکیده مقاله

مقدمه: درگیری تحصیلی به‌عنوان یکی از مسائل مهم در حوزه آموزش نقشی اساسی در رسیدن به تجربه یادگیری مطلوب داشته و می‌تواند تضمین‌کننده موفقیت تحصیلی دانشجویان باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ادراک‌ از حمایت اساتید با درگیری تحصیلی دانشجویان علوم پزشکی با توجه به نقش واسطه‌ای خودکارآمدی تحصیلی است. روش کار: جامعه آماری در این پژوهش توصیفی- همبستگی، کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال تحصیلی 98-1397 بودند. تعداد 327 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و به پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو و تسنگ، خودکارآمدی تحصیلی مک ایلروی و بانتینگ و درک حمایت معلم متنی، مک وایرتر و اونیلو پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزار Amos تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد ادراک از حمایت اساتید می‌تواند به‌طور معناداری درگیری تحصیلی دانشجویان را پیش‌بینی کند و خودکارآمدی تحصیلی دارای نقش میانجی‌گر در رابطه ادراک از حمایت اساتید با درگیری تحصیلی است. شاخصهای الگوسازی حاکی از آن است که مدل ارائه‌شده از برازش مناسب برخوردار و انطباق مطلوبی بین مدل ساختاری شده با داده‌های تجربی برقرار است و متغیرهای پیش‌بینی کننده الگو، 68/0 از واریانس درگیری تحصیلی را تبیین کردند. نتیجه‌گیری: ارائه حمایت و توجه و پذیرا بودن نسبت به دانشجو از جانب اساتید می‌تواند زمینه رشد احساس خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان را فراهم کرده و به افزایش درگیری در فعالیت‌های مربوط به یادگیری کمک نماید. بنابراین ضروری است برنامه‌ریزی و بازنگری در شیوه‌های آموزشی در راستای بهبود ادراک از حمایت اساتید مورد توجه قرار گیرد.