مطالعه و بررسی نگرش مردم شهر آران و بیدگل نسبت به مهاجران افغانی ساکن در بافتهای فرسوده

چکیده مقاله

سالیان درازی است که مهاجران خارجی، به ویژه مهاجران افغانی، در جای جای ایران و به ویژه در بافتهای فرسوده )مناطق حاشیهای( شهرها ساکن هستند. هیچ استانی نیست که ساکنان آن، با این مهاجران برخورد نداشته باشند و میان آنها مراوداتی صورت نگیرد، این روابط در برخی جنبه ها آن چنان عمیق بوده که حتی در صورت بازگشت مهاجران به کشورشان، باز هم تا سالیان دراز اثراتی که از خود به جای گذاشته اند از بین نخواهد رفت. این مطالعه از نوع پیمایش اجتماعی است. برای جمع آوری داده های تحقیق، از تکنیک پرسشنامه توأم با مصاحبه استفاده شده است. نتایج آزمون آلفای کرونباخ، اعتبار و روایی مقیاس سنجش مفهوم نگرش نسبت به مهاجران مورد تأیید قرار داده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه )a=0/ خارجی ساکن در بافتهای فرسوده را ) 60 69 ساله شهرآران و بیدگل است که با استفاده از فرمول نمونهگیری کوکران تعداد 180 نفر به عنوان - شهروندان 15 حجم نمونه به روش تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار است. یافتههای تحقیق نشان میدهد که اگر چه، نوعی نگرش منفی )پیشداوری نسبت به مهاجران خارجی و به ویژه افغانهای ساکن در بافتهای فرسوده ( در جامعه مورد مطالعه وجود دارد اما، میزان نگرش منفی کمتر از حد متوسط است. همچنین، تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون 0( در سطح اطمینان 95 درصد، نوعی رابطهی معنادار بین درآمد خانوارها و میزان نگرش منفی / پیرسون ) 28 نسبت به افغانیهای ساکن در بافتهای فرسوده را نشان میدهد، به عبارت دیگر با افزایش میزان درآمد خانوارها، پیشداوری آنها نسبت به مهاجران کاهش مییابد.