The relationship between self-efficacy, adaptive and maladaptive dimensions of perfectionism

چکیده مقاله

خودکارآمدی، قضاوت هایی است که شخص درباره توانایی های خود برای انجام دادن کاری دارد و نقش مهمی در انگیزش، انتظارات و انجام فعالیت دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه خودکارآمدی با ابعاد سازگارانه و نا سازگارانه کمال گرایی بود. نمونه پژوهش شامل 322نفر از دانشجویان بود که به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. روش پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جهت جمع آوری داده ها از مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (1982) و سیاهه کمال گرایی هیل (2004) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، انحراف استاندارد و آزمون معناداری همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و کمال گرایی سازگارانه همبستگی منفی وجود دارد و بین خودکارآمدی و کمال گرایی نا سازگارانه همبستگی منفی وجود دارد. بر اساس یافته ها، می توان گفت که با تقویت بعد سازش یافته کمال گرایی می توان به ارتقاء باورهای خودکارآمدی و در نتیجه افزایش سطح کیفیت عملکرد کمک نمود.