مدل¬یابی معادلات ساختاری نقش میانجی احساس تنهایی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و شفقت به خود با اختلال سوگ طولانی مدت در بازماندگان متوفی سرطان پستان

چکیده مقاله

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل¬یابی معادلات ساختاری نقش میانجی احساس تنهایی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و شفقت به خود با اختلال سوگ طولانی مدت در بازماندگان متوفی سرطان پستان بود. روش پژوهش: روش این مطالعه توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش بازماندگان متوفی(فرزندان و همسران) سرطان پستان شهر قم در فروردین و اردیبهشت سال 1403 بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین با روش نمونه‏گیری هدفمند 300 نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری داده¬¬های پژوهش شامل مقیاس اختلال سوگ طولانی مدت(PG-13-R) پریگرسون و همکاران، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده(MSPSS) زیمت و همکاران، مقیاس شفقت خود(SCS) نِف و مقیاس احساس¬تنهایی-نسخه سوم(UCLALS3) راسل بود. داده‌ها با استفاده از همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته¬ها: یافته¬های پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم حمایت اجتماعی ادراک شده(77/0- =β و 001/0=sig) و شفقت خود(47/0- =β و 001/0=sig) بر اختلال سوگ طولانی مدت معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد که احساس تنهایی در رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده(65/0- =β و 001/0=sig) و شفقت خود(62/0- =β و 001/0=sig) با اختلال سوگ طولانی مدت نقش میانجی و معنادار دارد. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (06/0=RMSEA و 05/0>p). نتیجه¬گیری: با توجه به یافته¬های این پژوهش و اهمیت نقش حمایت اجتماعی ادراک شده و شفقت به خود در اختلال سوگ طولانی مدت، به روانشناسان پیشنهاد می¬شود، از آموزش حمایت اجتماعی و مداخلات مبتنی بر شفقت خود برای کاهش اختلال سوگ طولانی مدت در بازماندگان متوفی سرطان پستان استفاده کنند