تحلیل گفتمان در سروده‌های بائیه «مصعب‌العبدی» وهائیه «ابوفراس‌ الحمدانی» باتکیه بر نظریه کنش‌گفتار

چکیده مقاله

در مقاله توصیفی حاضر با روش تحلیل محتوا ابیاتی از دوشاعر شیعی(مصعب‌عبدی و ابوفراس حمدانی) را انتخاب کرده و بر اساس طبقه‌بندی پاره‌گفتارها مبتنی بر نظریه جان سرل به تحلیل آن‌ها پرداخته‌ایم. چنین استنباط می‌شود که مصعب بیشتر بر عنصر مکان که با مفهوم حرکت متناظر است و ابوفراس بر عنصر زمان که در بردارنده مفهوم اتحاد و یگانگی است در کنش‌گفتارهای خویش تأکید دارند و مفهوم صراحت بیان در کنش‌گفتارهای ابوفراس بیشتر موجود باشد.