بررسی روند بیابان¬زایی با تأکید بر افت سالانۀ سطح ایستابی (مطالعه موردی: آبخوان کاشان)

چکیده مقاله

بیابان زایی بعد از تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین، سومین چالش مهم جهان در قرن 21 محسوب می شود. این پدیده متاثر از عوامل زیادی از جمله افت آب زیرزمینی و شور شدن آن است. در این پژوهش با استفاده از شاخص افت آب زیرزمینی و مدل IMDPA، شدت بیابان زایی آبخوان کاشان از سال 1990 تا 2010 تعیین شد. در این راستا با توجه به شاخص های مدل IMDPA به هر یک از واحدهای کاری، امتیازی تعلق گرفت و سپس شدت بیابانزایی آن ها از نظر افت آب زیرزمینی کلاس بندی شد. نتایج نشان داد که بیش از 95% از سطح اراضی منطقه در کلاس بیابان زایی خیلی شدید قرار دارند. همچنین میانگین افت سالانه آب زیرزمینی در 36 چاه آبخوان کاشان طی دوره مورد مطالعه حدود 75/ 1 متر است. علاوه بر این میانگین سطح ایستابی آبخوان کاشان طی 20 سال، 4/ 35 متر کاهش یافته است.