پیش‌بینی شدت مشکلات عاطفی بر اساس سبک‌های دلبستگی و خودهای ممکن در دانشجویان با شکست عاطفی

چکیده مقاله

مقدمه: در دوره جوانی افراد معمولا درگیر رابطه عاطفی خاصی با دیگران می‌شوند که می‌تواند سلامت فردی و اجتماعی آنها را ارتقاء بخشد و در صورت قطع این رابطه، به مشکلات روانی- اجتماعی زیادی منجر می‌شود. از این رو پژوهش حاضر به منظور پیش‌بینی شدت مشکلات‌عاطفی بر اساس سبک‌های دلبستگی و خودهای ممکن در دانشجویان با شکست عاطفی انجام شد.

روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانشجویان مجرد 34-19 سال در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج بودند که حداقل 6 ماه رابطه عاطفی آنها قطع شده و علائم پریشانی روانی در آنها وجود دارد. با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند تعداد 100 نفر انتخاب و به سئوالات پرسشنامه‌های سبک‌های دلبستگی بزرگسالان کولینز و رید (RAAS)، فرم (ب) خودپنداره راجرز، و مشکلات عاطفی (DASS-21) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.

 یافته‌ها: سبک‌های دلبستگی نزدیکی، وابستگی و خودهای‌ممکن به طور معکوس مشکلات عاطفی (افسردگی، اضطراب، و استرس) دانشجویان با شکست‌عاطفی را پیش‌بینی می‌کنند و سبک دلبستگی نزدیکی سهم بیشتری در پیش‌بینی مشکلات‌عاطفی دارد (01/0>P). سبک‌ دلبستگی اضطرابی به طور مستقیم مشکلات عاطفی را پیش‌بینی می‌کند (01/0>P).

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد می‌کند که سبک‌های دلبستگی و خودهای‌ممکن در پیش بینی شدت مشکلات عاطفی دانشجویان با شکست عاطفی نقش دارند.  لذا به منظور کاهش مشکلات‌عاطفی دانشجویان با شکست عاطفی، پیشنهاد می‌شود که به سبک‌های دلبستگی آنان توجه شود و زمینه ارتقاء خودهای ممکن در آنان فراهم شود.